Blog ⇝ Hoe een non mij een belangrijke levensles leerde
Als 25-jarige net afgestudeerd was mijn eerste solobackpack ervaring een 3 maanden reis door Zuid-India.
Tijdens deze reis werd mijn geld gestolen uit mijn backpack in het hotel, terwijl ik aan het dineren was (reisles #1: laat geen geld achter in jouw kamer op reis). Al mijn euro biljetten zaten er nog in, behalve mijn India rupees (t.w.v. € 20,-) die waren gestolen. Plots veranderde mijn happy-go-luck-attitude. Ik voelde mij onveilig, verdrietig, alleen, had heimwee, vond India niet meer leuk, voelde me he-le-maal alleen (denk: Bridget Jones) in een ander land, waar ik niemand kende. Ofwel ik wilde eigenlijk naar huis…
De volgende morgen nam ik een lokale bus naar een andere stad (c.a. 3 uurtjes rijden). Ik voelde me nog steeds verdrietig na wat er die dag ervoor gebeurd was. Ik stapte in de bus met mijn mega grote backpack die veel groter dan ikzelf was; zag er wellicht erg grappig uit! Helemaal achterin zat een oude lokale Indiase non. Ze zwaaide met haar hand om aan te geven dat ik naast haar kon zitten, waar ook genoeg plek was voor mijn tas. Dus ik liep naar haar toe en ging beleefd naast haar zitten.
We begonnen te kletsen en ze was verbaasd hoe een jonge dame als ik helemaal in haar eentje door dit deel van India reisde. Waar men nauwelijks Engels sprak en ik al helemaal niet de lokale taal sprak en ook nog als vrouw alleenreisde! We voelden een verbinding, want ook zij was een alleenreizende vrouw die reisde in een deel van haar eigen land waar ze een ander dialect hadden. We begonnen te kletsen over van alles en nog wat en ze vertelde me over haar reiservaringen in Europa, Venetië om precies te zijn. Gedurende ons gesprek moesten we ook vaak lachen, want de rit was een behoorlijke bumpy ride doordat we door veel gaten in de weg reden. We hadden dezelfde dunne lichaamspostuur dus iedere keer dat de bus door een gat in de weg reed, vlogen we een paar centimeters van onze zitplek en wanneer we weer in onze stoel landden, begonnen we te giechelen als kleine meisjes. Ik dacht: wow , ik zit hier gewoon vet veel plezier te hebben met een lokale non in een lokale bus voor bijna 3 uur! Zo leuk!
Tegen het einde van mijn deel van de busrit, opende zij haar portemonnee en nam 2 spiksplinternieuwe briefjes van € 10,- tevoorschijn en wilde het aan mij geven. Ze zei: ik heb dit geld nog over van mijn reis naar Venetië. Ik kan het niet hier gebruiken in India, jij komt uit Europa, dus jij kan het wel gebruiken. Alsjeblieft, neem het. Beleefd als ik was weigerde ik haar aanbod en zei: nee mevrouw, u kunt het hier vast bij een bank wisselen en het geld gebruiken voor uw familie. Ze antwoordde: Nee alsjeblieft, neem het. Ik nogmaals: Nee dank u mevrouw, het is voor u… Ze vroeg: weet je het zeker? Ik: Absoluut mevrouw, maar heel erg bedankt voor het aanbod.
Ik ging de bus uit en ze gaf mij haar zegeningen en een warme glimlach en toen reed de bus weg. Daar stond ik dan op een stoffig busstation in India, denkende: wacht eens even, vanmorgen stapte ik in de bus met een verdrietig gevoel en € 20,- armer. Ik stapte de bus uit met een compleet tegenovergesteld gevoel, blij, voelde me verbonden en gezegend (door een non!) die me ook nog € 20,-aanbood!
Uiteindelijk heb ik het geld niet aangenomen, maar wel de les die mij op dat moment gegeven werd. Het “universum” werkt op een mysterieuze wijze: wanneer iets slechts gebeurt vertrouw dan op het universum! Het zal je (vaak op een compleet onverwachte manier en moment) laten zien dat alles uiteindelijk goedkomt. Herken de signalen die je op je pad tegenkomt en zie ze als een zegening of een les. Ik leerde tijdens deze eerste soloreis dat als je jezelf openstelt (open-minded) / vertrouwt wat het leven je te geven heeft, je de juiste mensen op het juiste moment op de juiste plek zult tegenkomen.
There are no strangers in the world just friends you have not met yet, werd mijn reis-mantra. Ik raakte verslaafd aan reizen. Ik was toen 25 jaar en ben sindsdien vele mooie reizen gemaakt en heb meerdere van dit soort wijze levenslessen mogen leren…
